Psychoterapia nieletnich

W procesie podnoszenia kwalifikacji ukończyłam szkolenie z zakresu terapii dzieci i młodzieży realizowane przez dr Artura Kołakowskiego z Centrum CBT w Warszawie /Jest ono także kompatybilne ze zrealizowanym kursem z systemowej terapii rodzin oraz modułem z interwencji systemowych wobec rodziny/. Pracowałam w placówce opiekuńczo – wychowawczej, aktualnie udzielam konsultacji na oddziale dziecięcym.

Proponuję psychoterapię i pomoc psychologiczną wobec nieletnich.

Wiele z zadań rozwojowych rodziny dotyczy dzieci i nastolatków – od ich narodzin do momentu opuszczenia przez nie rodziny, a czasami poza tymi ramami czasowymi. Niektóre zadania mogą okazać się bardzo absorbujące, angażujące silne emocje, trudne. Czasem dorośli nie potrafią znaleźć konstruktywnego rozwiązania. Może przejawiać się to chaosem w funkcjonowaniu rodziny, skutkować napięciem wśród bliskich, konfliktami oraz zaburzeniami komunikacji, które „uderzają” też w dzieci i młodzież, czasem manifestują się objawami klinicznymi nieletnich (...). Czasem pojawiają się problemy lub objawy kliniczne, które nie wynikają z tego, co dzieje się w systemie rodzinnym, lecz z są specyficznym dla danego dziecka / nastolatka zakłóceniem jego przebiegu rozwoju.

Psychoterapia indywidualna nieletnich może być uzupełnieniem psychoterapii rodzinnej lub dalszym krokiem pomocy po konsultacji rodzinnej – uwzględniającym indywidualne zakłócenia w przebiegu rozwoju.

Wśród objawów klinicznych dotykających nieletnich, które wymagają leczenia, uwagi wyodrębnia się:

• zaburzenia odżywiania: anoreksja,bulimia, inne;
• próby i myśli samobójcze,
• tendencje autoagresywne,
• agresja wobec otoczenia,
• ADHD,
• objawy zaburzeń nastroju,
• osobowość rozwijająca się nieprawidłowo,

także:

• dysleksja,
• Autyzm,
• inne zaburzenia;

Szczególnym problemem, z którym nie należy zostawiać dziecka, nastolatka samego jest temat przemocy w rodzinie, alkoholizm, choroba psychiczna, trudna sytuacja finansowa, etc. Moją rolą jest życzliwe, pozbawione oceny, nakłonienie dorosłych do konstruktywnych działań – tak, by z perspektywy syna / córki świat zaczął stawać się zrozumialszy, bezpieczniejszy, bardziej przewidywalny, stabilny, spokojniejszy (…).

W razie potrzeby współpracuję ze specjalistami psychiatrami z zakresu psychiatrii dzieci i młodzieży.