Superwizja psychoterapii

Superwizja kliniczna jest pożądanym elementem praktyki klinicznej osoby, która zajmuje się psychoterapią. Obowiązuje ona psychoterapeutę bez względu na jego etap rozwoju zawodowego. To znaczy, że dotyczy zarówno osób, które dopiero uczą się psychoterapii, jak certyfikowanych psychoterapeutów. Polega na indywidualnych lub / i grupowych spotkaniach z superwizorem (osobą z uprawnieniami certyfikacyjnymi do superwizji). Omawia się na nich przebieg psychoterapii, to znaczy psychoterapeuta poddaje ocenie:  

• diagnozę jakiej dokonał,
• narzędzia i metody leczenia, które wybrał

oraz

• cel psychoterapii, na który zdecydował się sam bądź wspólnie z pacjentem /w zależności od metody/.

Pozwala to w sposób obiektywny spojrzeć na relację psychoterapeutyczną. Służy zapewnieniu wysokiej jakości psychoterapii. W istotnym zakresie chroni pacjenta przed błędami specjalisty, umożliwia owocne efekty współpracy oraz rozwój zawodowy psychoterapeuty. Jeśli Pani/Pana psychoterapeuta superwizoruje swoją pracę psychoterapeutyczną nie oznacza, że jest niedouczonym specjalistą, wręcz przeciwnie, oznacza to, że praktykę swoją traktuje niezwykle uczciwie i dba o dobro pacjentów, pracuje zgodnie ze standardami merytorycznymi i etycznymi zasadami ustanowionymi przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne, Polskie Towarzystwo Psychiatryczne i inne towarzystwa reprezentujące środowiska psychoterapeutów. A jeśli to gabinet państwowej służby zdrowia oznacza to dodatkowo, że świadczona przez niego psychoterapia spełnia wymogi NFZ.

Na superwizji indywidualnej lub grupowej tak jak na psychoterapii indywidualnej bądź grupowej obowiązuje zasada dyskrecji – w tym przypadku tajemnicy zawodowej. Grupa psychoterapeutów i superwizor lub psychoterapeuta i superwizor muszą bezwzględnie pozostawić informacje dla własnej wiadomości. Omawiając psychoterapię mówi się o tych sprawach, które są ważne z punktu widzenia leczenia, nie ujawnia się danych osobowych, personalnych. Nie jest zatem możliwa identyfikacja pacjenta.

Prawo do używania tytułu superwizora ma psychoterapeuta z wieloletnią praktyką, który posiada uzyskany po stosownym egzaminie, certyfikat superwizora psychoterapii. Czasami psychoterapeuci korzystają z superwizji koleżeńskiej – omawiają swoją pracę z certyfikowanym psychoterapeutą bądź bardziej doświadczonym klinicystą – praktykiem. Listę certyfikowanych superwizorów psychoterapii znaleźć można na stronach internetowych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i innych towarzystw reprezentujących nurty psychoterapii i przyznających certyfikaty psychoterapeutyczne. Jeśli jest Pani / Pan pacjentem i chodzi na psychoterapię ma prawo zapytać psychoterapeutę o to, czy superwizoruje swoją praktykę oraz u kogo.