ARTYKUŁ

Wyodrębnić można całe gro przyczyn autodestrukcji, w tym motywacji suiciydalnych nastolatków. Znaczenie mają: rodzina, relacje rówieśnicze, sytuacja socjalna, zdrowotna. Analitycy akcentują kryzys młodego człowieka związany z tym, że jego ciało i tożsamość przestają być dziecięce. To naklada wyzwanie odpowiedzialności. Nastolatki konfrontują się z tym, że relacja rodziców ma charakter także seksualny, a oni są z niego wykluczeni. Konieczność stawienia czoła budowania tożsamości może sprzyjać regresji, angażować dziecięce i niedojrzałe mechanizmy obronne: rozszczepienia, projekcji, identyfikacji projekcyjnej. Szczególnie zagrażającym jest mechanizm obronny dysocjacji, który może torować drogę depresonalizacji, a ta z kolei może ułatwiać acting outy, w tym zamiary autodestrukcyjne, czy wręcz samobójcze. Szczególnie ważne jest, by terapeuta, z jednej strony nie wzbudzał poczucia winy, z drugiej nie identyfikowal się z rozpaczą pacjenta. Musi kontenerować trudne doświadczenia, dawać nadzieję. Zapraszam serdecznie do lektury: www.psychologia.net.pl po wpisaniu: Aleksińska