Tematem ostatniego zjazdu superwizyjnego były m.in. wydarzenia występujące w relacji terapeutycznej.
Specyficznym elementem superwizji jest analiza zjawisk w relacji pacjent - terapeuta. Zrealizowane badania dowodzą, że niezależnie od tego w jakim nurcie /patrz zakładka METODY PSYCHOTERAPII/ pracuje terapeuta relacja będzie miała duże znaczenie w tym procesie. Dlatego terapeuta jest zobowiązany zajmować się nie tylko wprost problemem, który zgłosił pacjent, ale też związkiem pomiędzy tym problemem, a tym, co dzieje się w kontakcie. Nierzadko bowiem pacjent w relację z terapeutą wnosi swoje wzorce funkcjonowania. To znaczy, że pomiędzy pacjentem a terapeutą prędzej, czy później pojawiają się trudności, które pacjent odczuwa na co dzień w relacjach "na zewnątrz". Świadomość obecności takiego procesu może pomóc zrobić coś "z tym" poprzez wykorzystanie pracy w oparciu o relację. Terapeuta jest tutaj nie tylko uczestnikiem relacji, ale obserwatorem, który nadzoruje i koryguje wydarzenia w relacji.
Superwizja służy także weryfikacji diagnozy klinicznej, celu psychoterapii oraz wybranych do jego realizacji metod.
Superwizja obowiązuje każdego terapeutę, niezależnie od jego zaanwansowania w rozwoju zawodowym. Oznacza to, że dotyczy zarówno terapeutów - studentów szkół psychoterapii, ale także wieloletnich praktyków, włącznie z certyfikowanymi psychoterapeutami oraz supewizorami psychoterapii.
Obowiązek superwizji określają zasady etyczne PTPsychiatrycznego/Psychologicznego oraz innych towarzystw reprezentujących nurty psychoterapii. Obowiązek superwizji określa także NFZ, tylko terapeuta, który regularnie supewizoruje psychoterapię może bezpłatnie ją świadczyć.